Nog nooit was een 1e maand bij een nieuwe baan zo hectisch, intensief, chaotisch, enerverend en lachwekkend tegelijk.
In deze eerste 30 dagen heb ik meerdere beurzen, meerdere career fairs en veel scholen bezocht. Uiteraard kwamen de cultuurverschillen aan alle kanten voorbij. Met uitschieters naar meerdere keren per week toch wel een grote culture shock…
“Where are you from?”
Zodra je in Dubai de ‘Westerse’ wijken of toeristische gebieden verlaat, kom je in het echte Dubai. Waar de bevolking bestaat uit niet-Westerse mensen. Aangezien Westerlingen op de totale bevolking in de minderheid zijn, kom je die op heel veel plekken in de stad niet tegen. Juist op die plekken moet ik voor mijn werk nu zijn.
Daarmee ben ik ineens veranderd in een bijzonder ‘verschijnsel’. Ik voel me bijna een inheemse stam die door onderzoekers wordt ontdekt. Hoe vaak ik afgelopen maand niet antwoord heb mogen geven op de vraag: “Where are you from?” Dagelijks wordt dit gevraagd. En in sommige gevallen wordt die vraag niet aan mij rechtstreeks gesteld, maar aan mijn collega’s (zelfs als ik erbij sta). “En hoe heet zij dan?”
Giechelende jongentjes
Dat veel mensen maar zelden écht contact hebben met Westerlingen, blijkt als ik op een carrièrebeurs in Abu Dhabi oog in oog sta met twee giechelende Pakistaanse jongens. Mijn rol die dag is om onze opleidingen onder de aandacht te brengen. Deze jongens hebben interesse. Bij elke vraag die ze me stellen, kijken ze elkaar ondeugend aan. Telkens als ik antwoord geef, beginnen ze nerveus te giechelen. Om beurten staan ze me daarbij ook nog van top tot teen te observeren.
Wanneer ze weglopen vertelt mijn Indiase collega, die ook een woordje Urdu spreekt, me lachend: “Ze wisten niet waar ze moesten kijken. Ze hadden het erover dat ze nog niet eerder in hun leven zo dichtbij een Westerse vrouw hadden gestaan. Oog in oog…”
Oog in oog
Alsof ik een wilde diersoort ben. Ik ben verbaasd. Dit had ik niet verwacht. Dat de statistieken van de UAE bijzonder zijn dat wist ik, toch is ongeveer 75%-80% expat. Mijn aanname was toch echt dat de jongere generaties bekend zouden zijn met Westerlingen.
(Leuk weetje: slechts 15-20% van de totale bevolking is van Emirati afkomst).
Giechelende mannen en vrouwen
Niet alleen de kleine jongens giechelen. Ook de volwassenen geven me het gevoel dat ik een filmster ben. Afgelopen week organiseerde de Nederlandse Business Council een netwerk evenement in samenwerking met de Indian Business Council.
Slechts een handjevol Nederlanders was aanwezig. Hierdoor werd de verhouding Indiërs – Nederlanders ongeveer 10 staat tot 1. Tja, dan krijg je vermakelijke taferelen.
Naast mijn schoenen lopen
Letterlijk vanaf het moment dat ik de zaal in stapte werd ik geen seconde meer met rust gelaten. Mensen stonden in de rij voor het uitwisselen van visitekaartjes en een gesprek. Natuurlijk moest elk moment ook vastgelegd worden op foto. Ik kwam er geen eens aan toe om wat te drinken te halen. Bij elke stap die ik zette, stond de volgende persoon al klaar.
Zo voelt dat dus als filmster. Best grappig voor een tijdje.
Hmmm, als ik niet uitkijk, ga ik van al deze aandacht nog naast mijn schoenen lopen…
