“How is your writing?” vraagt de Pakistaanse ober mij. De man herkent mij, de schrijvende dame, van mijn voorgaande bezoekjes aan dit restaurant.Ooit schreef de ober zelf ook veel, toen hij nog in Pakistan woonde. Nu werkt hij alweer jaren als ober in Dubai en is hij te druk met geld verdienen voor zijn ouders. Schrijven doet hij zelden nog.
“Any new stories?”
Ik heb deze man vaker gesproken en ken zijn verhaal. Vandaag vraag ik hem hoe het leven op dit moment voor hem is. Enthousiast vertelt hij: “Ik ben net 5 dagen terug in Dubai, want ik had 3 maanden verlof in Pakistan. Nog steeds moet ik bijna huilen als ik aan thuis denk. Het was zo fijn om daar te zijn.”
Fris geland
Zelf ben ik, op het moment van ons gesprek, nog geen 10 uur daarvoor geland in Dubai. Ook net ‘thuis’ geweest, in Nederland. Een combinatie van échte vakantie, een geweldige bruiloft van mijn dierbare vriendin en enkele flitsbezoeken aan vrienden en familie. Te weinig tijd om iedereen te ontmoeten en/of te spreken.
De ober lacht. Hij herkent dit en vraagt: “Ben je echt vannacht terug gekomen?” Ik bevestig zijn vraag.
“My vacation was great,” herhaalt hij. “And, by the way I got married.”
Meer dan een half jaar geleden vertelde de ober mij dat hij verloofd was met een vrouw die hij nog niet kende. Een traditionele uithuwelijking. Nu zijn ze getrouwd. Daarom was hij 3 maanden met verlof. De bruiloft werd traditioneel gevierd. Drie dagen feest. Zijn hele familie was aanwezig. “It was so beautiful. I felt so happy!”
Geen uitzondering
Zijn huwelijksverhaal is er één van velen.
Man trouwt onbekende vrouw.
Vrouw blijft in het thuisland na de inzegening.
Man keert terug naar Dubai voor werk.
De ooievaar op bezoek
De ober straalt als hij het grote feest en de mooie omgeving thuis in geuren en kleuren beschrijft. Ineens kijkt hij serieus: “Life will change. I have to work harder and support my family. I have to make more money for my wife and my parents. My parents miss me so much. Because, guess what? My wife got pregnant, two weeks before I left.”
Uitgehuwelijkt, verloofd, trouwen. En zwanger worden. Zo snel mogelijk. Voordat manlief terug moet. Zo gaat dat bij velen.
Felicitaties
Wat een goede nieuwsberichten voor de ober. Ik feliciteer hem. Hijzelf weet nog niet zo goed wat hij van al deze veranderingen moet vinden.
Sinds hun huwelijk woont zijn vrouw bij zijn ouders. “Dan zijn mijn ouders niet zo eenzaam. De baby wordt daar straks geboren. Als alles lukt, komt mijn vrouw in 2016 ook naar Dubai voor werk. Ze is lerares en kan hier vast op een school gaan lesgeven.”
Nogmaals feliciteer ik hem: “Wat zou dat fijn voor jullie zijn.”
Voor mij, met mijn achtergrond is het niet meer normaal, dat het gezin herenigd zal worden.
Niets is minder waar.
De ober legt uit: “Mijn vrouw en ik zijn dan samen in Dubai. De baby blijft bij mijn ouders. Zij hebben tijd om de baby te verzorgen. Mijn vrouw en ik gaan dan allebei werken en geld verdienen voor mijn ouders en de baby.” De realiteit voor veel families uit andere delen van de wereld. Ineens krijg ik een koude rilling.
Ik maak me weleens druk omdat ik mijn hond mis, die in Nederland bij mijn schoonfamilie woont.
Stel je toch voor dat ik een baby had achter gelaten….
hoi annechien, ik kreeg ook kippenvel bij het lezen van je gesprek met de ober.
zouden ze dit werkelijk normaal vinden, of hebben zij geen keuze.
ik kan mij voorstellen dat het je pijn doet om de hond achter te laten, al is hij/zij
nog zo in goede handen. lieve groet, ik lees verder, margot
Lieve Margot,
Dank voor jouw mooie reactie. Tja, in veel gevallen hebben deze mannen en vrouwen niet echt een keuze. En aan de andere kant zien ze het van jongs af aan, hun ouders broers en mensen uit hun omgeving ook al doen. Een totaal andere wereld.
Leuk dat je meeleest. Veel leesplezier!
liefs, Annechien
Hej
Wist je dat dat in China ook zo is, toen Ik in Nederland les gaf op een basisschool kwamen we er na ongeveer 4 jaar achter dat een jongen ook nog een zusje had wat in China was achter gebleven bij ouders. Zij hadden een restaurant in Nederland en pas als het meisje naar school moest kwam ze hier. Leuk zo je verhalen ik ben bij je terecht gekomen door Wereldvrouwen ik woon in Zweden groetjes Karin
Hi Karin,
Dank voor jouw leuke reactie! Bijzonder om te lezen hoe dit in veel werelden nog gewoon normaalste zaak van de dag is. Gezellig dat jij meeleest en blijf vooral jouw ervaringen ook delen. Daar word ik ook weer door geïnspireerd. groetjes Annechien
Was in de christelijke wereld toentertijd eigenlijk niet veel anders. Tot niet zo lang geleden ging het maar al te vaak via de kerkelijke richting waarin je was opgegroeid: “twee geloven op een kussen enz. “. Minstens zo ging het ook wanneer rijkdom binnen de familie een bijkomende rol speelde bij partnerkeuze, vaak zelfs tussen neef en nicht om bezit maar binnen de familie te houden. De geschiedenis zit er vol mee, misschien zelfs tot in onze tijd.
Dank je wel Koos voor jouw inspirerende antwoord. Je hebt helemaal gelijk dat het ook in onze cultuur nog altijd in bepaalde vormen ook voorkomt, of nog niet zo lang geleden gewoon normaal was. Leuk dat je mij (en anderen) hier aan herinnerde. Groeten, Annechien