“Neeeeeee….moet ik opnieuw afrijden?” Terwijl ik probeerde rustig te blijven, vertelde mijn hartslag mij anders. Dit was geen grap. Ik zag mezelf al naast een examinator zitten, maar dan nu met mijn Dubai rijstijl. Een verlopen rijbewijs.
Dit was zacht gezegd géén fijne ontdekking. Al die jaren zo punctueel en precies geweest, en toch blijkbaar even niet. In mijn geheugen had ik toch echt 2018 opgeslagen. Alleen was ik even vergeten dat er in 2006 een dief zo vriendelijk was geweest om al mijn waardevolle spullen te stelen. Inclusief rijbewijs, wat zorgde voor die tussentijdse vernieuwing en dus een andere vernieuwingsdatum.
Bij toeval ontdekte ik dat mijn Nederlandse rijbewijs verlopen was. Stress, paniek! Ik rende naar mijn telefoon en belde gelijk de RDW. Tegelijk dwaalden mijn gedachten af naar mijn favoriete computerspel uit de jaren ’80: het racespel Outrun voor de Commodore 64. Eindeloos toerde ik rond in die rode Ferrari.
Ook in Dubai rijd ik zo rond, het verkeer heeft immers veel weg van een computerspel. Ik blijf me hierover verbazen. Langzaam en snel verkeer ontmoet elkaar op dezelfde 14-baans snelwegen. Snelheden van 120/140 tegenover rustig tuffende auto’s met een kilometer of 80. Het meerendeel van de slapers rijdt niet eens bewust zo langzaam. Ze zijn nou eenmaal ander verkeer gewend in hun thuisland, in veel gevallen in Zuid-Oost Azië, lees Pakistan of India.
Niet iedereen is opgegroeid bij Knooppunt Hoevelaken, waar ik als 18-jarige eindeloos op het klaverblad moest oefenen tijdens mijn rijles. Invoegen, versnellen, afremmen, uitvoegen en vooral denken voor andere weggebruikers. Tijdens mijn 1e rijexamen beheerste ik dit onderdeel zonder enige moeite.
Eigen wereld
Autorijden heb ik altijd leuk gevonden, dus ik rijd hier met veel plezier en regelmatig veel getoeter door het land. Hupsakee, gas bij, invoegen, uitvoegen, vooruitkijken. Alles nog hetzelfde, met de uitzondering van rechts inhalen, sneller accelereren en veel korte reactietijden. Je houdt hier constant rekening met iemand die vol op zijn rem kan gaan, of ineens van baan wisselt zonder iets aan te geven of überhaupt te kijken of het wel kan.
Beeld via: www.retrogarden.co.uk/arcede/outrun
Same – same, but different
Helaas, zijn extra levens niet zo makkelijk te verkrijgen als in een computerspel, dus helpt goed opletten, een goede auto en wat geluk. Regelmatig denk ik terug aan een hilarisch gesprek destijds met een Indiase collega, bij de Indiase universiteit.
Terwijl we samen op weg waren naar een grote opleidingsbeurs in Abu Dhabi kletsten we ondertussen wat af. Tegelijk hield ik mijn navigatie van Google Maps in de gaten. Mijn collega had al bij het instappen geroepen: “I can not help you Anna. I never drove a car. Only a motor in India.” Op de achterbank lag onze Egyptische collega met koptelefoontjes naar Arabische muziek te luisteren. Ook zij kon niet helpen.
Toen het verkeer chaotisch werd vlak voor Abu Dhabi stad, zei ik tegen mijn collega dat ik even goed op moest letten. Geen geklets. Aan alle kanten kwamen rijbanen samen, auto’s remden, versnelden en eisten hun plek op. Kris kras overal tussendoor zocht ik mijn eigen route op. Soepeltjes alsof het een rustig verlaten weg was.
“ANNA!” riep mijn collega ineens keihard. Ik schrok ervan. “You’re such a good driver. I have never seen someone drive like you.” Ik moest lachen. “My husband also drives a car. But in such a situation, with soooooo many cars, he gets scared. And he does not know what to do. To make it easier, he just releases his gas and slows down. So that he gets time to think. And to take a decision.”
Hoe meer ze vertelde, hoe meer ik het vermoeden kreeg dat haar man tot dat grote deel van de populatie behoort hier, die gewoon het gas los laten en zich totaal niet bewust zijn dat dit nog gevaarlijker wordt. Toch vroeg ik even aan haar of ik haar goed begreep. Nog een keer zei ze, “Yes, yes. He stops driving. It gives us time to think. And other traffic will just continue. It’s the same as in India…” Oké, dacht ik toen. “Net als in India. Alleen rijden ze hier veel harder, in gigantische PC Hooft tractoren, racewagens en (bouwvallige) vrachtwagens. Precies. Same-same.
Eind goed, al goed
Allemaal gedachten die de revue passeerden. Ondertussen hoorde ik de lijn overgaan. Een alleraardigste mevrouw nam op. Al snel stelde ze mij gerust. “Maak u geen zorgen mevrouw. Wij kunnen uw rijbewijs gewoon opnieuw verlengen.” Wat een opluchting! Outrun naspelen op de Nederlandse snelwegen zou vast niet zo’n succes geworden zijn.
