Opwaarderen van jouw referentiekader
Het gekkenhuis dat ‘emigratie’ heet is begonnen en zorgt nu voor een dag vertraging in mijn column. Wat een week!
Nadat ik het nieuws gedeeld had, volgde er een dag van verwarring. Waar te beginnen? Dat duurde kort, de zin om dit aan te pakken heeft het in een sneltreinvaart overgenomen.
Van denken naar doen met droomklanten
Als een dolle ben ik bezig met lijsten en dagelijks aan het bellen met instanties om zaken om te zetten. Daarnaast gaat het werk ook door. Juist nu zijn mijn klanten zo enorm waardevol.
Dat ik droomklanten heb, wist ik al. Stuk voor stuk reageren ze positief. Een paar komen zelfs met ideeën om mij onderzoek naar de markt in het Midden-Oosten te laten uitvoeren. Dat zou prachtig zijn. Wat is er mooier om mij meteen volop te verdiepen in mijn nieuwe woonregio.
Wat me bijblijft deze week is het woord:Referentiekader.
We denken en reageren vanuit onze eigen wereld
Zoveel mensen heb ik gesproken of hebben mij benaderd. Klanten, vrienden, familieleden, kennissen, collega-ondernemers en zelfs ‘onbekenden’ die via via van mijn plannen horen en hulp aanbieden omdat ze zelf hebben ervaren hoe het is om te emigreren.
Ik ontvang totaal uiteenlopende reacties. Van enthousiast en blijdschap over dit avontuur, tot teleurstelling omdat ik het land verlaat.
Wat mij opvalt is dat de reacties van de mensen om mij heen, voor een groot deel bepaald worden door hun referentiekader, hun beeld van de wereld.
Voor de persoon die al zijn hele leven in dezelfde woonplaats woont, is een verhuizing naar het buitenland bijna niet voor te stellen. Daarvoor klinkt dit heel eng.
“Weet je wel zeker dat je dit doet?”
Voor de persoon die zelf in het buitenland heeft gewoond, is dit een spannend avontuur. Dit biedt ongetwijfeld een unieke ervaring.
“Gaaf! Ik denk graag met je mee hoor.”
Althans ik denk dat zij zo denken. Dat is mijn beeld, mijn referentiekader.
Een oprekbaar wereldbeeld
Door video’s en foto’s te laten zien en verhalen te vertellen over Dubai zie je dat het wereldbeeld van zowel mijzelf als mijn gesprekspartners wordt uitgebreid. Er komen toevoegingen bij, die we dan allemaal weer onze eigen invulling geven.
In deze fase denk ik regelmatig terug aan drie NLP vooronderstellingen:
- Respecteer het ‘model van de wereld’ van de ander
- Elk gedrag heeft een positieve intentie
- Het gedrag staat niet voor wie de persoon is.
Dan zie ik ineens mijn eigen referentiekader. Hoe ik het onbekende spannend vind en tegelijk kan omarmen.
“Wees een realistische optimist. Streef ernaar beter worden, blijf geloven, blijf vertrouwen.”– Michèle Sparreboom –
Nu jij!
Hoe zit jouw referentiekader in elkaar?
Wat doe jij om jezelf uit te dagen om eens buiten de veilige paden te stappen?
Hoe reageer jij op rigoreuze veranderingen?
