Een klein cultureel misverstand ontstond afgelopen week, toen mijn collega mij vroeg hoe mijn weekend was geweest en ik antwoordde: “Lekker rustig, wat dingen ingekocht voor als mijn familie komt.”
“Oh, leuk! Wanneer komen ze?”
“Aankomend weekend.”
“Wat leuk voor jou. Zijn dit jouw ouders of de ouders van je man?”
“Dit zijn mijn schoonouders. Mijn eigen ouders komen over een paar weken.”
“Oh, dat is jammer. Jij moet dus nog even wachten tot je familie komt.”
“Klopt, maar ik kan enorm goed met mijn ‘in-laws’ overweg. Ik heb een hele goede band met ze.”
Letterlijk antwoordde ik ook nog: “It feels like family.”
Family is family
“Are they your relatives as well?” vraagt mijn collega.
Ik twijfel even of ik hem goed begrijp. Heb toch net uitgelegd dat dit mijn schoonfamilie is.
“Uhhh, yes it’s my family as well.”
“So, they belong to your family as well?”
Door mijn gedachten schiet; ‘Mis ik iets? Schoonfamilie is toch altijd familie? Vandaar ook de naam.’
Saved by the bell
“I’m not exactly sure if I understand your question.” zeg ik voor de zekerheid.
Rustig legt mijn collega zijn vraag nog een keer uit. Dan valt het kwartje….
Hij dacht dat mijn man en ik letterlijk uit dezelfde familie komen, een zelfde bloedlijn, uitgehuwelijkt. Iets wat voor hem en mijn collega’s heel normaal is. Onderdeel van hun Arabische en Indiase cultuur.
Ik geef een ontkennend antwoord op zijn vraag.
Gelukkig gaat op dat moment de telefoon en kunnen we terug aan het werk.
Anders had ik nog moeten uitleggen dat ik mijn man heb ontmoet in een kroeg. Nee, dat verhaal laat ik achterwege….
NOTE
Trouwen binnen de familie is in India is zeer waarschijnlijk niet gebruikelijk. Hoorde ik van een Nederlandse die in India woont. Door het instemmend geknik van mijn collega’s maakte ik de aanname dat dit wel zo was…zo zie je maar weer, zelfs zonder woorden ontstaat er miscommunicatie.
