Iets te impulsieve ingeving tijdens mijn vakantie
Afgelopen week was ik even op vakantie in Nederland. Even ontsnappen aan de zinderende zomerhitte van Dubai. Kon ik deze tijd gelijk benutten voor wat flitsbezoeken aan familie en vrienden. Helaas nooit genoeg tijd om iedereen te zien. Ik verbleef voornamelijk in Brabant op de grens met België. Uiteraard kon ik een bezoek aan de Belgische supermarkt niet weerstaan. Als ik iets prachtig vind aan België is het wel de rijke eetcultuur. Belgen weten wat lekker eten is! Samen met manlief sloeg ik voor een weeshuis aan lekkernijen in. Eenmaal aangekomen bij de kassa ging ik (bijna) de mist in.
Beetje rare vraag om te stellen aan een Belgische
Wat ik in Dubai zo vanzelfsprekend ben gaan vinden, kan je in andere landen met een ‘normale’ bevolking zonder expats eigenlijk niet doen. Ik stond in de rij bij de kassa. Daarachter zat een kassière die nou niet bepaald het uiterlijk had van een doorsnee Belg uit het dorp Wuustwezel. Daar kwam mijn bijna-blunder. Gelukkig kon ik mijzelf net op tijd terugfluiten. Op de valreep voordat de woorden die mijn mond uit wilden komen, er echt hardop uitkwamen.
Blunder
Wat was het geval: ik zag de mooie dame, met haar donkergekleurde huid, donkere ogen en korte donkere kroeshaar achter de kassa zitten. Het kon haast niet anders of ze was van Afrikaanse komaf. Even waande ik mij in Dubai, waar het de normaalste zaak van de wereld is dat je wildvreemden aanspreekt. Mensen spreken elkaar heel vaak aan, juist om een ‘uiterlijk’ wat anders is dan van de vragensteller. Het is volkomen normaal dat je aan elkaar vraagt: “Where are you from?” Sterker nog, deze vraag wordt mij zeker een paar keer per maand gesteld. Wildvreemden die je aanspreken in een winkel, op straat, in een restaurant, in de taxi, bij de dokter, ga zo maar door. De vraag is ook altijd aanleiding tot het begin van een gesprek. Over landen, over eetculturen, over de reden om naar Dubai te verhuizen.
Goedbedoeld foutje
Nu stond ik bij de kassa en wilde ik die vraag stellen aan de kassière. Ze was ongetwijfeld Belgische, maar haar roots lagen elders in de wereld. Of wellicht was zij wel in België geboren, maar haar ouders of wellicht haar grootouders ergens in Afrika. Gelukkig hield ik op tijd mijn mond. Die Hollanders zijn namelijk al aanwezig genoeg vinden de meeste Belgen. Wij zijn veel te direct en zeggen al veel te vaak wat we denken. En dat in deze situatie zeker ongepast geweest. Of de andere klanten hadden gedacht dat ik discrimineerde, ook al was het van mij een goed bedoelde interesse.
“Mam, where you from?”
Twee dagen na mijn blunder was ik weer terug in Dubai. Ik was nog maar 9 uur ervoor fris geland, toen ik alweer 3 klusjesmannen over de vloer had. Voor de ruit uiteraard. Poging nummer 5! Tadaaaaaaaaaa, nog geen 30 minuten waren ze bij mij in huis binnen. Toen de meneer met een Indiaas-achtig uiterlijk aan mij vroeg: “Mam, where are you from?” Ik begon te lachen en antwoordde “Holland. How about you?” De vragensteller kwam uit Bangladesh, zijn andere collega uit India en de derde uit Iran. Onderling spraken ze het Pakistaanse Urdu. “Natuurlijk antwoordde ik. Dat is een hele logische keuze. Geen van jullie drieën komt uit Pakistan.” Daarna begon ik hard te lachen. De mannen lachten mee. “Het was wel een handige tussentaal vonden ze. En ze mixten het met een beetje Arabisch en Hindi.”
Holland, het land van regen, kou en de vele dijken
“But Mam. Holland has lots of sea and beaches, right? And it’s always cold? And lots of rain too? Right?” Zijn neef woonde in Engeland en die was ooit ook in Nederland geweest. Hij had alle verhalen met de familie in Bangladesh gedeeld. Dat het daar koud was, vonden die mannen wel fijn klinken. Tja, dat snap ik als je op 17 hoog een ruit staat te vervangen. Zo lekker koud. Een beetje kou konden we allemaal wel gebruiken. In Dubai was het die dag maar liefst 47 graden! Hoezo warm?!
Binnen één minuut had de “Where you from?” vraag voor een vermakelijk gesprek gezorgd. We waren het erover eens, Dubai zomers waren erg warm!
Wijze les: eerst denken. Dan praten
Een volgende keer ga ik geen blunder meer voorkomen. Dan vraag ik toch ook aan iemand in België of Nederland waar hun familie roots van origine vandaan komen. Al was het slechts om te testen wat voor gesprekken dit oplevert. Het door Nederland reizen met mijn grote koffer had namelijk ook veel leuke gesprekken opgeleverd. Bij de Haagse bushalte met een vriendelijke nieuwsgierige ‘oma’. Bij de tramhalte met een keurige dame. Op het treinstation met de conducteur. “Wat zegt u? Bent u naar Nederland gekomen voor een vakantie? Terwijl daar de zon altijd schijnt?”
PS: de ruit is gerepareerd! Het heeft slechts een kleine 7 weken geduurd, 5 pogingen en totaal wel 15 klusmannen.
Fijn dat ik je verhalen weer krijg, dank je, groetjes margot