Waar Nederland de RAI, de Jaarbeurs en Ahoy heeft, zo kent Dubai het Dubai World Trade Centre. Dé locatie voor beurzen en zakelijke evenementen die in 2016 maar liefst 3,03 miljoen bezoekers na haar hallen en zalen trok. Zelfs de Nederlandse Tiësto speelde in het WTC. Zijn optreden was 1 van 100 mega-events, naast de ‘gebruikelijke’ 298 business events.
Op een locatie als dit is dus altijd wel iets te beleven. Zo eindigde ik ooit per ongeluk op een gigantische Horse Fair, terwijl ik oorspronkelijk alleen even mijn man kwam ophalen van een medisch congres. Daar stond ik ineens tussen honderden mannen, Emirati, Saudi, Indiërs en Pakistani die los gingen bij de paardenveiling en de shows. Ik wist niet wat me overkwam.
Op de agenda
Sinds ik een insider ken die in het gebouw van het WTC werkt, krijg ik vaak last-minute door welke beurs er die dag plaatsvindt. “Als je tijd hebt, moet je echt even langsgaan.” Zo kwam ik vorige maand nog bij de ‘Global Educational Supplies and Solutions’ beurs, die voor mijn vakgebied Learning & Development zeker interessant was.
In de hal ernaast kon ik gelijk nog even ‘Paper World & Playworld Middle East’ meepakken. De beurs voor de ‘stationery and toy industry’. Nu ben ik als schrijver uiteraard verzot op papier, notitieboeken, pennen en alles van stationary. Deze kans om in dit papierparadijs ook even een kijkje te nemen moest ik benutten.
Vereeuwigd
Dat de papierbeurs meer voor groothandels en tussenleveranciers was, werd snel duidelijk. Toch kon ik het niet laten om even rond te snuffelen tussen al die soorten papieren en de eindeloze hoeveelheid pennen. In mijn enthousiaste raakte ik in gesprek met de sales manager van een papierfabriek uit Indonesië. Om precies te zijn uit een klein plaatsje op Java. Mijn enthousiasme werd snel geremd toen de man mij vertelde dat ik minimaal een zeecontainer vol notitieboeken moest bestellen. Nu houd ik van schrijven, maar dit is net iets teveel van het goede.
Zijn verkoopgesprek was dus snel weer beëindigd, waardoor er niets anders over bleef dan een vriendelijk bedankje over en weer. Toch maakte het gebrek aan zakelijk succes niet uit, ik kreeg een notitieboek in mijn handen geduwd en voordat ik het wist stond een collega van de verkoper klaar met een fototoestel. Met zijn vinger in de aanslag vroeg hij: “Can we take a picture?” Daar stond ik dan tussen de twee heren die beiden een kop kleiner waren. “No. We won’t use the photo for our local newspaper…but only for our community Facebook.”
Da sind wir wieder
Nadat ik vorige week wederom een seintje kreeg van mijn vriendin wandelde ik een paar uur later bij de Arabian Travel Market naar binnen. De vakantiebeurs voor het Midden-Oosten. Bij binnenkomst stuitte ik gelijk op het Europa paviljoen, waar grote foto’s van Oostenrijkse alpenweiden mijn aandacht trokken. Goedlachse Oostenrijkers heetten mij welkom met hun Oostenrijkse accent. Gemütlich. Een heimwee gevoel kwam als een soort steek in mijn zij opzetten.
‘NEEEE….ik kwam niet voor Oostenrijk.’ Ik moest mezelf bij de les houden, mijn doel van dit beursbezoek was het verzamelen van informatie over de onbekende plekken in de UAE. Stof om ooit een blog over te schrijven. Nu stond ik vervolgens te babbelen over hoe geweldig ik Oostenrijk, de bergen en groene natuur vind.
Mijn telefoon die overging, haalde me terug naar de realiteit. Mijn vriendin had pauze en kon mij kort ontmoeten voor een koffie. We ontmoetten elkaar op de grens van Italië en Oostenrijk, mooier konden we het niet maken. Gezamenlijk liepen we door naar het Midden-Oosten, waar onze mond open viel van de verbazing. Metershoge bouwwerken trokken de aandacht. Alle Emiraten waren samengevat, groots aanwezig: Abu Dhabi, Ajman, Sharjah, Ras al Khaimah, Umm al Quwain, Al Ain, Fujairah en dan grootser dan groots Dubai. Overdaad ten top, eten, drinken, hele koffiebars ingebouwd in de stands, live entertainment, levende valken. “Je hebt maar één kans voor een eerste indruk,” dat hadden ze hier goed begrepen.
Bij de stand van Ajman bladerden we door wat folders. Uit mijn ooghoek zag ik twee mannen aankomen. Een cameraman en een fotograaf, die hun kans zagen. “Is it okay if we take some photos? And shoot a short video?” Natuurlijk, geen probleem. Geïnteresseerd bekeken mijn vriendin en ik alle brochures, terwijl we onze lach probeerden in te houden omdat de twee mannen wel erg dichtbij kwamen met een camera apparatuur. We hadden ‘ja’ gezegd, dus voor hen een vrijbrief om ons van instructies te voorzien. “Can you open the brochure, hold it like that…no don’t change your position, stay.” Braaf voerden we de instructies uit.
Dit moment moest ik nu ook vastleggen. Ik vroeg mijn vriendin om een foto te maken. Tegendraads vroeg ik de heren: “Can I take a photo of you as well? Yes? Okay…if you’ll take your position, then my friend will take a photo of you.” En zo werd het weer een vermakelijk beursbezoek.
*Gulf News: DWTC attracts more than 3m visitors last year.
