JA is misschien
MISSCHIEN is nee
NEE…wat betekent nee?
In de stad van 2,1 miljoen inwoners is communiceren een uitdaging. De voertaal is Engels. Niet iedereen spreekt even goed Engels, wat het soms best complex maakt. In Dubai ligt de uitdaging vooral bij alle achtergronden en culturen.
Van de 2,1 miljoen inwoners is 88% expat.
Van alle expats is ongeveer 85% afkomstig uit India, Pakistan, Filipijnen, Bangladesh en Sri Lanka. Slechts 3% is van Westerse komaf.
En bijkomend feitje dat leuk is om te melden, 76% van alle inwoners in Dubai is man.
Is het nou ja of nee?
Zoveel verschillende landen, zorgt voor verschillende ja’s en nee’s. Als je de taxichauffeur uit de Filipijnen vraagt of hij de weg weet. En hij zegt JA dan kan je beter uitstappen en een andere taxi zoeken. In vier weken tijd heb ik al meerdere rondjes gereden zonder dat ik in de goede richting werd gebracht. Puntje bij paaltje wist de chauffeur de weg niet en reed hij maar wat rond. Toegeven dat hij de weg niet wist, was te moeilijk. Komische taferelen…
Punctuele Hollanders
Wat mij opvalt nu ik op afstand woon, is dat Nederlanders makkelijk nee zeggen, oplossingsgericht en stiekem erg punctueel zijn. We maken wel eens grappen over Duitsers. Nou Nederlanders kunnen er ook wat van. Afspraak is afspraak. En zeker als het op contracten of zakelijke afspraken aankomt.
“Ja” kan zo weer “Nee” worden
Het mooiste voorbeeld komt deze week door een verhuurder. Vorige week zondag vonden wij een appartement dat ons aansprak. Wij deden een bod op de huurprijs. Niet omdat wij de prijs wilden laten zakken, maar omdat wij in 2 cheques willen betalen. In Dubai lopen de meeste huurcontracten 1 jaar en betaal je meteen vooraf het gehele bedrag. Voor een 2-kamer appartement betaal je al snel € 30.000 – € 40.000,-.
De verhuurder uit de Emiraten ging niet akkoord. Als wij meer zouden betalen dan de vraagprijs mochten wij in 2 cheques betalen. Ook dat gebeurt hier vaker, dus wij gingen akkoord. Ook de verhuurder zei JA. Of toch niet?
Binnen 7 dagen konden wij de cheques overhandigen. Ineens zei de verhuurder MISSCHIEN. Er moest geld bovenop, dan kon het weer JA worden. Anders had hij andere kapers op de kust. Dit alles in een paar uur tijd.
Wispelturig
De volgende ochtend begon de verhuurder te pruttelen. Hij wilde niet zijn bewijs van eigendom tonen aan onze bemiddelaar. En toen volgde het contract met eisen die kort gezegd zwaar ongunstig waren voor ons als huurders. De verhuurder weigerde iets aan te passen. Dit was zijn werkwijze die hij met al zijn huurders hanteerde. Door mijn hoofd schoot, “Een huisjesmelker.” Zo ging het door. Zaken waar eerst akkoord op gegeven was, waren ineens onmogelijk.
Was deze voor ons onbekende persoon wispelturig? Of was dit een normale manier van zakendoen in het Midden-Oosten?
Het werd tijd voor een Hollandse NEE. In dit land met een rechtssysteem dat niet in de buurt komt van het Nederlandse huurrecht, was voor ons de top bereikt met deze verhuurder.
De Engelse makelaar probeerde nog herhaaldelijk of mijn NEE niet toch een MISSCHIEN of JA kon worden. Ik heb hem toen vriendelijk doch dringend gevraagd om een andere huurder te zoeken. Snel de borg teruggehaald en opnieuw op huizenjacht…
Fingers crossed!
Op het moment van schrijven ligt er ondertussen een nieuw huurcontract voor ons klaar…tot nu toe lijkt de JA echt op een JA.